Een tijdje geleden ontdekte ik dat ik een beelddenker ben.  Ik denk in beelden en niet in taal.  Je hoort me dan ook vaak zeggen: dingses, ge weet wel, kallutje,…
​

Zeg me één woord en ik zie heeeel veel beelden in verschillende nuances of ik zie het totale plaatje.
Ik vertel in metaforen, ik denk in een stroom van ideeën, associaties en verbindingen.
Doorheen die verschillende nuances zoek ik intern naar het juiste woord.

Door de vele beelden die me in gedachten voorbijkomen vind ik zeer moeilijk de juiste woorden voor het juiste beeld.  Anderen zien niet wat er in me omgaat en omdat ik de juiste woorden niet kan vinden word ik soms moeilijk verstaan.
Sommigen denken dat ik er niet bij ben of dat het me niet interesseert.  Intern werkt de machine op volle toeren.

Als ik als beelddenker het plaatje zie dan sleur ik daar van alles bij.  Ik maak snel associaties en kan deze snel invullen.   Ik zie onmiddellijk het grotere geheel en kan hierdoor sneller bruggen bouwen.

Beelddenkers moeten steeds orde en structuur brengen in hun brein en zien de eerste stap niet.  Ze zien enkel de oplossing in zijn geheel. 
Voor rationeel denkende mensen is dit moeilijk te vatten.  Rationeel denkende mensen hebben data nodig om het probleem te rechtvaardigen.  Beelddenkers weven alles door elkaar.
Beelddenkers doen er goed aan om hun beelden te verwoorden, op te schrijven, te tekenen en zo meer op de juiste woorden te komen.  Later kunnen ze deze ideeën verder laten uitwerken door iemand anders.

Beelddenkers zien ook onmiddellijk wanneer het misgaat, maar is meestal niet in staat om uit te leggen waarom.  Een beelddenker stelt alles in vraag en zoekt overal verbanden.
Een beelddenker ziet niet enkel vele beelden, maar vliegt ook nog eens van het ene beeld naar het andere.  Dat is dan ook de reden dat beelddenkers heel veel successen boeken.  Hierbij laat een beelddenker graag heel veel mogelijkheden open en hierdoor is het afwerken van iets heel erg moeilijk.

Probleem ombuigen in een krachtige tool

Voor mezelf erken ik nu dat ik een beelddenker ben en zie het nu eerder als een unieke troef die het verschil maakt.  Ik omring me met rationele mensen en begripsdenkers.  De diversiteit die hieruit voortvloeit is een ware kracht voor mijn team en mijn bedrijf.  We werken meer samen, overleggen, brainstormen en verbinden onze verschillende denkstijlen.

Dus ja: "Hoera ik ben een beelddenker"
​
Isabelle Demol

Wat is belangrijk in topsport?
Focus, de wil om te winnen, door de pijn heen bijten,…

In management is dit niet anders.  We focussen ons op succes, nieuwe cijfers, betere resultaten,…  We gaan voor succes en bijten door alle problemen heen.
Laat net deze wil ons leiden tot burn-out, bore-out,…  We blijven doorgaan, tot we erbij neervallen (soms letterlijk),… Als manager heb je net als bij een topsporter geen vangnet je moet vooruit.  En vooral: je moet voor jezelf zorgen om succes te oogsten.

​Een tijdje geleden lag ik wakker en dacht ik aan mijn trainingsschema als triatleet (amateuristisch, maar triatleet J ).  Daar was het belangrijk om rustdagen in te lassen.  En toen zag ik het!  Een manager moet rusten! Hoe kan je resultaat blijven boeken als je alleen maar volle bak blijft doorgaan?
Voor een wedstrijd stond op het programma: NIKS DOEN! Op je lui gat zitten, zoveel mogelijk slapen en rusten.  Spiertraining noemt men het.  Eerst over je comfortzone gaan en dan rusten!  Je lichaam heeft dit nodig om topprestaties te leveren. 
Zo is dit niet anders in management!  Ga er volledig voor en daarna moet je rusten.  Speel je door dan wordt je piekcapaciteit steeds minder.  De resultaten worden minder, de spelers worden constant gewisseld en ook de beste batterijen lopen leeg.
Waarom niet de tijd z’n werk laten doen ipv de tijd voor te willen zijn?  Tijdens ‘niets doen’ gebeurt er van alles.  We doen te weinig weinig of niets.
Ik heb een dochter van bijna 6.  Ze houdt van bloemenwinkels op het strand en heeft bepaalde schelpjes nodig om de mooiste bloemen te kopen.  Tijdens onze zoektocht naar schelpjes (is voor mij ook zalig niets doen) werd me nog iets duidelijk.  Er lagen heel veel schelpjes, maar de goeie zie je niet zo veel.  Als we snel gaan, hebben we  er wel genoeg gevonden, maar aan het einde van de wandeling zijn we moe.  Mama gaat te snel, papa te traag, dochter wordt lastig en zoekt niet meer mee…  Als we vertragen genieten we meer, zien we de goeie schelpjes beter liggen, genieten we van elkaar en van de omgeving en op het einde van de rit hebben we nog eens meer schelpjes ook.
Het rustiger aan doen en vertragen moet een van de belangrijkste management skills zijn in tijden van stress, drukke jobs in combinatie met gezin, sociaal leven,…  Hou hierbij rekening met individuele behoeften en je persoonlijke draagkracht.  Als je zowel voeding, voldoende slaap, ontspanning,… op elkaar afstemt en in balans kan houden dan zal er voldoende energie vrijkomen om te pieken op persoonlijk en professioneel vlak.
Piek, rust, geniet!  Succes breeds succes x

We kennen het allemaal.  Als je 80% haalt krijg je een trampoline, nieuwe fiets, rolschaatsen,…
Wat als je kind dan maar 75% of één of meerdere buizen heeft en écht wel zijn/haar best gedaan heeft?  Wat bereik je met te straffen en in hoeverre kan je het toch belonen?  Waar kan je kind op verder bouwen?  Waar ziet het mogelijkheden richting succes?

Op een afscheidsfeestje op school kwamen we in een gesprek over de manier van dingen aanleren aan kinderen.  Een meisje van het derde leerjaar had 2/10 voor lezen.  Nul foutjes had ze gemaakt, maar kon niet om met de tijdsdruk van de chronometer (echt! De chronometer).  Ik vertaal dit als perfect lezen maar kan niet overweg met de stress van de wekker.  Of perfect gelezen en traag. 

Op een schaal van 1 tot 10 vraag ik me dan af, hoeveel zit er in om perfect te lezen en hoeveel zit er in om traag te lezen?  1 voor perfectie en 1 voor traagheid? 1.5 voor perfectie en 0.5 voor traagheid? 0.5 voor perfect lezen, 1 voor traagheid en 0.5 om niet met de wekker te kunnen omgaan maar toch de moeite te doen?  Hoeveel krijgt je kind bij 2/10 voor de inspanning die het doet om beter te worden.?.. 

Hoe kunnen we hier best mee omgaan?

Een 2/10 is echt niet motiverend voor een kind.  Een kind dat moeite doet om te lezen, veel oefent en oefent en oefent, perfect leest en dan toch een slecht resultaat krijgt ga je echt niet motiveren of stimuleren om hiermee verder te gaan.

Leven is leuker met feestjes. :)

Beloon je kind voor wat het reeds wel kan.  Tenslotte leest het perfect zonder fouten.  Benoem dit zodat dit voor je kind een klein feestje is. 

Geef je kind meer verantwoordelijkheid voor zijn eigen leren

Verschillen tussen leerlingen zijn er altijd al geweest en zullen er altijd blijven.  Richt je niet eindeloos op het leerresultaat, maar heb meer oog voor het leerproces bij je kind, voor de actieve en gemotiveerde leerhouding van je kind.   Laat je kind helpen mee zoeken naar methodes die in zijn/haar eigen bereik liggen om een stapje verder te schuiven naar 3/10.  Laat je kind vertellen wat het wel al goed kan en waar de mogelijkheden open liggen om te groeien. Laat je kind nieuwe mogelijkheden tot vooruitgang zien.  Succes verzekerd.  Al snel zal je kind gemotiveerder zijn.  Het zal nog wel eens fout lopen, maar veel minder dan bij straffen.

Blijf vooral successen vieren!

Successen vieren zal leiden tot een actieve en gemotiveerde leerhouding van je kind.  Wanneer een kind deze leerhouding verworven heeft, is het van binnenuit gemotiveerd om prestaties te leveren.  Met leerhouding bedoel ik de mate waarin mensen open staan om te leren en heeft dus niets te maken met werkhouding doch alles met het zelfbeeld en het optimaal gebruik kunnen maken van de aanwezige cognitieve vermogens.
Ieder kind die een actieve en gemotiveerde leerhouding aanneemt zal vanzelf successen boeken.  Dit wil niet zeggen dat je kind automatisch de primus wordt van de klas, maar dat het binnen zijn eigen beperkingen er nagenoeg het maximale uit weet te halen.

Als ouder kan je hierbij zorgen voor een klimaat van ondersteuning, uitdaging en vertrouwen.  Als je kind beroep kan doen op iemands ondersteuning voordat het veel faalervaringen heeft zal dit het kind het gevoel geven dat het een competentie heeft.  (Wacht dus niet tot dat het afgestraft wordt met slechte punten). Zo voorkom je dat je kind uit de boot gaat vallen of gaat denken dat het voor hem gewoon te moeilijk is en zich daarbij gaat neerleggen.
Je kind kan je ook uitdagen.  Laat je kind zoeken naar wat in zijn mogelijkheden ligt om verder te komen.  Spring niet van 2/10 naar 8/10, maar richt je eerder naar 3 of 4/10, daarna 5/10. (vergeet de successen niet te vieren).  Door je kind te betrekken ga je een kind van binnenuit motiveren om tot leren te komen.  Je kind zal tot de ontdekking komen dat het leren zelf kan leiden.
Vertrouw op je kind en op zijn eigen kunnen, creëer een positieve sfeer en relatie en pas je aan aan het niveau van je kind. 
Tot slot nogmaals: Blijf successen vieren!
​
Isabelle

Houding leidt tot eigenschap!
​

Soms heb ik zo van die dingen... Verdomme, waarom doet hij/zij dit of dat en kan ik het niet.
Tot ik besefte dat ik dit zelf in eigen handen kan nemen.
Ok hier gaan we dacht ik bij mezelf.  Hoe pakken we dit aan?  Welke competenties wil ik zien groeien bij mezelf en hoe ga ik hiermee aan de slag?
Dit is mijn aanpak.
Wat wil ik?
Welke competenties wil ik bijschaven? (competentie is een observeerbare eigenschap die kan bijdragen tot het succesvol functioneren binnen een bepaalde rol of functie)

Ik schrijf deze op en maak een lijstje.
Ik neem een paar minuten de tijd en in mijn gedachten observeer ik mezelf.
Ik ken mezelf punten toe.
5 =  altijd
4 = vaak
3 = af en toe
2 = zelden
1 = nooit

Heb je veel 4'en en 5'en dan ben je wellicht super of je loopt met je hoofd in de wolken.
Dit kan je dan gaan controleren door je voor te stellen hoeveel punten je zou krijgen als anderen je anoniem zouden beoordelen.

1'tjes en 2'tjes! Hoera je hebt je werkpuntjes gevonden.  Hier kan je mee aan de slag.

Pak 1 eigenschap aan per keer en doe dit met de positieve visualisatiemethode en een proefperiode van 3 weken.
Kies 1 eigenschap waar je jezelf een score gaf van 1, 2 of 3.  Ga in je gedachten naar een heel moeilijke situatie.  Zie jezelf in die situatie heel doelgericht en rekening houdend met de eigenschap die je wil ontwikkelen.
Als het je goed lukt om dergelijke situatie te visualiseren wordt je wellicht kwaad, gefrustreerd, ...
Haal dan enkele keren diep adem en richt je op je eigenschap.
Probeer de situatie in gedachten gewoon af te werken en blijf je concentreren op de eigenschap waar je aan wil werken.
Probeer dit verschillende keren te herhalen in je hoofd.  Doe dit op elk moment van de dag.
Eens het je lukt in je hoofd ben je er wellicht klaar voor.  Probeer het dan toe te passen in de realiteit.
Je hoeft hierbij zeker je gevoelens niet te onderdrukken.  Aanvaard ze.  In gedachten ben je wellicht nog steeds kwaad en gefrustreerd, maar je kan er nu beter mee omgaan.

Geef jezelf terug punten op 5 en geniet van het resultaat :)
Houding leidt tot eigenschap.  Ga uit van de houding en de eigenschap komt vanzelf.
Wees niet tevreden met een verbetering maar blijf er aan werken.  

Tip: Deze vergt durf!
Vraag iemand om jou een spiegel voor te houden.
Die persoon moet eerlijk zijn, spreekvaardig, opmerkzaam en moet bereid zijn om jou te zeggen hoe hij/zij het werkelijk ziet.
Wat moet je zelf doen?
Bereid zijn kritiek te aanvaarden en er iets mee te doen.  Leg de persoon die je om feedback vraagt uit waar je mee bezig bent.  Zeg dat je aan een bepaalde eigenschap werkt en wat je met de feedback wil doen.
Beschrijf het specifieke gedrag dat je wil veranderen en beschrijf ook wat je wil bereiken. Vraag dat hij/zij op regelmatige basis feedback geeft.
Wat levert het je op?
Je krijgt een bruikbare beschrijving van je gedrag.
Je weet waar je aan moet werken.
De kans dat je er aan werkt is groter doordat iemand je wijst op je gedrag.

Eens je goed op weg met met deze competentie ga je een nieuwe uitdaging aan.  Steeds meer ga je groeien naar het gewenste gedrag.
Gun jezelf (om te leren uit je fouten) om fouten te maken en te leren uit je ervaringen.  
Gun jezelf genoeg tijd om een competentie uit te bouwen.

Isabelle

http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160615_02341521
​
"Veel jongeren willen niet ondernemen, en dat komt deels door de moderne vrouw​" (Aldus Huts)

Ondernemen zit me in het bloed en werd me met de paplepel meegegeven. Probeer me dan maar eens gelukkig te maken tussen de wasmachine en het strijkijzer. 
Mij lukt het in ieder geval wel om 2 succesvolle beroepen en een huishouden te combineren! Wees gerust meneer Huts, ik vind ook nog de tijd om te genieten van een wafeltje aan het strand. (Alhoewel, laat ons van dat laatste liever een wijntje maken )
Als coach krijg ik wel vaker mensen die graag zelfstandig willen starten, maar een duwtje nodig hebben om te starten. Het is nu eenmaal niet evident om in de wirwar van verplichtingen, sociale lasten, pestbelastingen zomaar te gaan uitvinden of zelfstandig zijn überhaupt nog haalbaar is. Natuurlijk is het haalbaar en ja je moet er het een en het ander voor inleveren. Maar weet je welke wereld er opengaat als je er in slaagt? Welke mogelijkheden er zich opdienen als je het wel doet?
Mensen die twijfelen en graag begeleid willen worden in het behalen van hun doel … call me! 
​

Weet je hoe kreeften groeien?
Kreeften zijn heel erg zachte diertjes.  Ze leven in een harde rigide schelp die niet kan uitzetten. 
Ok, maar hoe groeit die kreeft dan?
Als een kreeft groeit wordt zijn schelp heel erg krap.  De kreeft komt als het ware onder druk te staan en voelt zich niet meer comfortabel.  De kreeft verschuilt zich onder een rots zodat hij niet wordt aangevallen, werpt zijn schelp af en produceert een nieuwe.
Na een tijdje voelt die schelp terug niet meer comfortabel.  Hup, terug onder de rots, … nieuwe schelp.  Dit herhaalt de kreeft keer op keer. 
Wat is de stimulans voor de kreeft?
De stimulans voor de kreeft om te groeien is dat hij zich niet meer comfortabel meer voelt!
Stel je even voor.  De kreeft heeft een dokter.
Als kreeften artsen hadden zouden ze nooit groeien want elke keer dat de kreeft zich niet fijn meer zou voelen zou de dokter hem een pijnstiller geven om zich terug prima te voelen.  De arts zou hem een pijnstiller geven om de pijn niet te voelen.  Hij zou zijn schelp nooit afgooien. 
Dus wat moeten we ons realiseren?
Tijden van tegenslag en stress zijn ook tijden van groei.  Als we goed met tegenslag omgaan kunnen we ervan groeien.
Hoe kunnen we zelf onze schelp afgooien?
Komen we in stress of een moeilijkere periode, hebben we een tegenslag?  Sta dan even stil, kruip even onder die rots en stel jezelf enkele vragen.
     Wat wil ik echt? 
     Hoe kan ik hier anders over denken? 
     Wat mis ik?
     Wat vermijd ik?
     Wat kan ik hieruit leren? 
     Hoe denkt de andere hierover en wat wil hij/zij?
     Hoe kan ik dit in een win-win doen keren en welke mogelijkheden heb ik?
     Wat gaat ik nu effectief doen?

Kom uit je comfortzone voor succes
Zoek het niet te ver, kleine stapjes zijn dikwijls duurzamer. 
Ga kijken waar je je comfortzone kan opstretchen zonder in je stresszone te komen. 
Zoek de creatieve spanning in jezelf.
Overstretchen brengt je in destructieve spanning, wat gaat leiden op burn-out, helemaal geen spanning gaat leiden tot bore-out.

D.m.v. coaching gaan we samen op zoek naar jouw creatieve spanning.  Wat houdt je tegen? Wat is jouw weerstand?  Welke is jouw doel, je outcome?   Eens deze voor jou duidelijk is is er plaats voor perceptieverruiming, zie je nieuwe mogelijkheden, nieuwe inzichten, nieuwe groeipunten tot succes.
Creatieve spanning zoeken we in de ik-persoon.  Een doel/outcome moet je steeds richten tot je eigen aandeel.  Deze mag niet afhankelijk zijn van een ander.   Jij hebt jouw leven, niet dat van een ander.
Bij coaching vertrekken we van wat er al is en zoeken we jouw mogelijkheden in je eigen succes. 
Een coach gaat enkel vragen stellen om jouw denkproces te stimuleren, want jij bent de meest geschikte persoon om jouw antwoord te vinden.
Een coach kan jou wel tips geven, maar dat is daarom niet het meest ideale voor jou.
Hoe belangrijk het is je eigen weerstand/hindernis hierin te kennen vertel ik jullie een volgende keer.
Isabelle